Bir matruşkayım ben. Her gece düşüncelerle kendi kendimi becerip sabaha doğum sancılarıyla uyanıyorum. Yeni ben, eski beni ortadan ikiye ayırıyor. Akbabalar eski benlerin leşlerini temizliyor. Yeni benler giderek küçülüyor.
Hayat büyüyor, ben küçülüyorum. Hayat büyüyor, ben tükeniyorum. Hayat, beni yok ediyor. Hayat ölümü bile alt ediyor.
Bir bakıyorlar ortada ne ben varım, ne ölüm. Sadece, leşlerimi bile kabul etmeyen koskoca bir hayat...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder