Önümde 912 sayfalık koca bir KPSS İktisat kitabı duruyor. Ona baktıkça midem bulanıyor. Hemen yanında 1128 sayfalık KPSS Hukuk, 474 sayfalık KPSS Tarih ve 378 sayfalık KPSS Coğrafya kitabı var. "Hayatım toplamda bu 2892 sayfalık kağıt yığınına mı bağlı" diye soruyorum kendime. Yol boyunca kitapları taşırken, ağırlıklarının, istemediğim bir geleceğin ağırlığına denk olduğunu fark ediyorum. Masamın üzerine koyduğumda ise sadece odama değil, hayatıma da hiç ait olmadıklarını düşünüyorum.
2892. Kutsal sayı. Hatmettiğim takdirde, "fevkalade"(!) bir hayata başlayabileceğim. "Kimin fevkaladesi bu kuzum" diye sorarken buluyorum kendimi. Hala midem bulanıyor. Kütüphanemden bir kitap alıyorum ve okumaya başlıyorum. Okumamı bitirip onu da masaya koyuyorum. Ne kadar da küçük ve hafif kaldı diğerlerinin yanında. Gülmemek elde değil böylesi içler acısı bir duruma. İkisi de kitap, ama biri ne kadar samimi.
Sonra kafamdan hızlı hızlı cümleler geçiyor, tutup bir tanesini yakalıyorum. Yılbaşı çekilişinde, isim yazılı kağıtlardan birini çektikten sonraki heyecanla, ne yazıyor diye bakıyorum. Bahtıma çıkan cümle şu: Kafamdaki cümlelere uysam kendimi öldürmüştüm şimdiye.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder