Tek bir kelime yeter her şeyi anlatmaya:

ÖF!

Bazen ben hayatı değil de, hayat beni yaşıyormuş gibi geliyor.

http://aarcenciel.deviantart.com

Bu aralar durmam gerekiyor gibi hissediyorum. Soluklanmalıyım sanırım biraz, yatağa uzanıp boş boş tavana bakmalıyım mesela. 

Ya da etrafımdaki insan yığınından sıyrılmalıyım. Nefes alamıyorum çünkü birkaç gündür, her bir nefesimi içlerine çekip tüketiyorlar sanki beni. 

Ve ne çok yorgunluk ve bıkkınlık var şu küçücük bünyemde.

Bir parça yalnızlık,

aslında,

özlem duyduğum.

Bazen içimdeki bir "şey"den o kadar korkuyorum ki...

Sanki tüm hayatımı ateşe verebilirmişim gibi hissettiriyor bana -

kendimden korkuyorum.

Kümücüğüm.

Pek severim sevgili a'yı. Dost ötesi insan. Her bir şey...
http://barcodedsenses.blogspot.com/

Sigara içmekten sararan ellere benzettiği 1963 basımı kitabın sayfalarına dokunurken aklına şu geldi:

Artık narin davranabildiğim tek şey, ellerimin arasında tuttuğum bu kitap... Ne acı...

There Are Some Remedies Worse Than The Disease.